Bir bayrama daha kavuştuk hamdolsun. Ramazan bayramı geçti derken günler günleri kovaladı Cenabı Allah kurban bayramını yaşamayı bizlere nasip etti.Hamdolsun kurbanlarımızı kestik. Kurbanımızdan bir kısmını kurban kesemeyen konu komşumuza ikram ettik. Bayram sevinçlerine bir nebzede olsa ortak olduk.
Nasıl bir bayram yaşıyoruz derseniz, hüzünlü, buruk, birbirine sarılmanın, dokunmanın olmadığı, büyüklerin elini öpmenin mazide kaldığı bir bayram daha yaşıyoruz maalesef. Birbirimizin birkaç metreden temas etmeden sadece kuru ağızla bayramını kutladığımız bir bayram daha.
Eski bayramları hatırlıyorum da büyüklerimizin ellerinden öperdik. Küçüklerimizin gözlerinden öperdik. Yaşıtlarımızla, akranlarımızla sarılır kucaklaşır bayramlaşırdık.
Maalesef pandemi tüm yaşamımızı baştan aşağı değiştirdi. Birbirimize yaklaşmaktan, dokunmaktan korkar olduk. Bayramın keyfini, neşesini, sıcaklığını bile yaşayamaz olduk.
Birbirimize gider bayramlaşır sohbet ederdik. Şimdi bir kuru facebook yada whatsapp mesajıyla bayramlarımızı kutlar olduk.
Bayramlar toplumca kucaklaşma, kaynaşma günleridir. Sabah bayram namazının klasiği camii çıkışı bayramlaşmasını bile yaşayamadık.
Bazen yüz metreyi bulan bayramlaşma kuyruğunu özledik. Camiden çıkar çıkmaz herkes adeta birbirinden kaçar gibi çil yavrusu gibi ortadan kayboldu.
Eski insanlarımız bayramlardan bahsederken eskiye özlem duyar ve ah ah nerede eski bayramlar diye iç çekerdi.
Bizlerde maalesef bu pandemi belası yüzünden yavaş yavaş o noktaya gelmek üzereyiz.
Bir an önce şu bela başımızdan defolup gider inşallah. Şöyle sıkı sıkı sarılarak, kucaklaşarak dolu dolu kardeşim bayramın mübarek olsun demeyi çok özledik.
Yazımızı bitirirken bizde eski kuşaklar gibi, dedelerimiz gibi noktayı koyalım. Ah ah nerede eski bayramlar!!
Ümit YILMAZ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder